قديم ها باب بود كه براي بچه ها دو تا اسم انتخاب ميكردن. اسمِ شناسنامه اصولا يه اسمِ مذهبي بود و اسم مستعار يه اسم نسبتا فانتزي. در خيلي از فرهنگ ها دو اسمِ بودن رواج داره اما در فرهنگِ ما دليل  اصليش اين بوده كه پدر و مادرها دچارِ سردرگمي شده بودند. از يك طرف فكر ميكردن كه اگر بچه هاشون اسامي مذهبي داشته باشن در آينده در مدرسه، دانشگاه، محل كار و ساير اجتماعات به نفعشون خواهد بود!!!! اما از طرف ديگه كاملا نگران بودن كه بچه ها اون اسامي رو نپذيرن و دوست نداشته باشن. بنابراين به راهِ حل عجيب و غريبي رو آوردن كه در عمل واقعا راه حل به حساب نمي اومد. خانواده ي ما هم از جمله ي خانواده هايي بود كه دو اسمِ بودن از سال ها قبل در اون باب بود. اين مساله حتي در نسل هاي جديدِ ما هم به چشم ميخوره. نتيجه چيه؟ بچه تا هفت سالگي خودش رو با يه اسمي ميشناسه، بعد واردِ مدرسه ميشه، هرچي صداش مي زنن متوجه نميشه که با کی هستن، چون اصلا نمي فهمه چرا بايد به اسم ديگه اي صداش بزنن. پيش بيني ها هم دُرُست از كار در مياد و بچه ها اسامي شناسنامه...

ادامه مطلب