صفحات
-
آموزش های عکاسی و نوردپرازی
۲۴ دی ۱۳۹۹چگونه نور ریم ایجاد کنیم؟
در این ویدئوی آموزشی طریقه‌ی ایجاد کردن نور ریم در عکاسی از محصولات توضیح داده شده است. وقتی لبه‌های یک سوژه با استفاده از نور روشن می‌شود به طوریکه شکل کلی آن سوژه توسط نوری که در لبه‌ها ایجاد شده قابل تشخیص باشد به آن نورپردازی ریم گفته می‌شود.
۱۱ خرداد ۱۳۹۹تنظیمات دوربین در زمان استفاده از فلاش‌های استودیویی
در این ویدئوی آموزشی به نحوه‌ی تنظیم کردن دوربین در آتلیه و در زمان استفاده از فلاش‌های استودیویی پرداخته شده است. در این ویدئو چگونگی عملکرد رادیو فلاش و تریگر و همچنین حداکثر سرعت شاتر در استودیو توضیح داده شده است. با مشاهدهی این ویدئو می‌توانید به سرعت دوربین خود را در آتلیه تنظیم نموده و شروع به کار با فلاش های استودیویی نمایید.
۰۶ خرداد ۱۳۹۸چگونه عکس‌هایی صد درصد شارپ داشته باشیم؟
در این ویدئوی آموزشی تکنیک Focus Stacking آموزش داده شده است. به کمک این تکنیک شما می‌توانید عکس‌هایی داشته باشید که دارای فوکوس صد درصدی هستند. این تکنیک در عکاسی از انواع سوژه‌ها و به ویژه در عکاسی جواهرات کاربرد دارد.
یک جایی خواندم که «ما نمی‌نویسیم تا فهمیده شویم، می‌نویسیم تا بفهمیم» و من این را با تمام وجود درک میکنم. من تنها با نوشتن است که جهانِ درون و بیرونم را می‌فهمم و این اولین بار است که با عشق در یک کلاس درس حضور دارم.
در سفری که می‌روم همراهی ِ تک تک آدم‌ها، چیزها، حس‌ها و فکر‌ها را قدر می شمارم و ایمان دارم که هر کدام به دلیل ارزشمندی در مسیر من قرار دارند.
امیدوارم همه‌ی ما فرصت کافی برای تمام و کمال درک کردنِ این معنیِ شگفت‌انگیز را در اختیار داشته باشیم.
مریم کاشانکی
آموزشهای عکاسی و نورپردازی
۲۴
دی
۱۳۹۹
چگونه نور ریم ایجاد کنیم؟
در این ویدئوی آموزشی طریقه‌ی ایجاد کردن نور ریم در عکاسی از محصولات توضیح داده شده است.
وقتی لبه‌های یک سوژه با استفاده از نور روشن می‌شود به طوریکه شکل کلی آن سوژه توسط نوری که در لبه‌ها ایجاد شده قابل تشخیص باشد به آن نورپردازی ریم گفته می‌شود.
۱۱
خرداد
۱۳۹۹
تنظیمات دوربین در زمان استفاده از فلاش‌های استودیویی
در این ویدئوی آموزشی به نحوه‌ی تنظیم کردن دوربین در آتلیه و در زمان استفاده از فلاش‌های استودیویی پرداخته شده است. در این ویدئو چگونگی عملکرد رادیو فلاش و تریگر و همچنین حداکثر سرعت شاتر در استودیو توضیح داده شده است. با مشاهدهی این ویدئو می‌توانید به سرعت دوربین خود را در آتلیه تنظیم نموده و شروع به کار با فلاش های استودیویی نمایید.
۰۶
خرداد
۱۳۹۸
چگونه عکس‌هایی صد درصد شارپ داشته باشیم؟
در این ویدئوی آموزشی تکنیک Focus Stacking آموزش داده شده است. به کمک این تکنیک شما می‌توانید عکس‌هایی داشته باشید که دارای فوکوس صد درصدی هستند. این تکنیک در عکاسی از انواع سوژه‌ها و به ویژه در عکاسی جواهرات کاربرد دارد.
۰۶
خرداد
۱۳۹۸
ساده‌ترین روش نورپردازی محصولات با استفاده از فقط یک منبع نور
در این ویدئو، ساده‌ترین روش نورپردازی محصولات با استفاده از فقط یک منبع نور و چند سوژه‌ی نمونه آموزش داده شده است. به کمک این روش شما می‌توانید با کمترین هزینه در اغلب موارد به یک نور عمومی قابل قبول برای عکس‌های خود دست پیدا کنید.
۱۳
مرداد
۱۳۹۷
عکاسی دراماتیک
در این ویدئوی آموزشی به بررسی سبک عکاسی دراماتیک می‌پردازیم و ویژگی‌های عکس دراماتیک را مورد بررسی قرار می‌دهیم. سپس از یک سوژه‌ی نمونه عکسی دراماتیک می‌گیریم و در پایان چند نمونه عکس دراماتیک را با هم مرور می‌کنیم تا با این سبک از عکاسی بهتر آشنا شویم.
۱۳
مرداد
۱۳۹۷
چگونه عکس‌های خود را ده برابر بهتر کنیم؟
در این ویدئو ی آموزشی اهمیت نورپردازی در عکاسی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس مقدمات نورپردازی با استفاده از یک سوژه‌ی نمونه آموزش داده شده است. در این ویدئو شما با ابزارهای اولیه مورد نیاز برای نورپردازی و همچنین چند روش نورپردازی آشنا خواهید شد.
محصولات آموزشی
قرارداد خدمات پشتیبانی و نگهداری وب‌سایت
۴۹,۰۰۰ توماننمونهی قرارداد جهت پروژه‌های نگهداری و پشتیبانی وب‌سایت
هر وب‌سایتی که ساخته می‌شود نیازمند پشتیبانی و نگهداری دائمی می‌باشد، در غیر اینصورت به زودی کارایی خود را از دست می‌دهد چرا که وب‌سایت‌ها از نظر محتوایی و فنی بایستی دائما بروزرسانی شوند. علاوه بر آن، نیازمندیهای کسب و کارها مرتبا در حال تغییر هستند، بنابراین صاحبان وب‌سایت‌ها نیاز خواهند داشت که قابلیت‌ها و بخش‌های جدیدی را به وب سایت خود اضافه نمایند.
بنابراین خدمات نگهداری و پشتیابی از وب‌سایت‌ها بسیار حائز اهمیت می‌باشد. اما در عین حال ممکن است به دلیل عدم وجود تجربه‌ی کافی سوء برداشت‌های زیادی در حین چنین پروژه‌ای رخ دهد که باعث شود دو طرف نتوانند همکاری خود را ادامه دهند و یا یکی از طرفین متضرر شود.
بنابراین انعقاد یک قرارداد کامل و جامع می‌تواند از چنین پیشامدهایی جلوگیری نموده و به همکاری مسالمت آمیز افراد و سازمان‌ها کمک شایان توجهی نماید.
نمونه فاکتور طراحی و توسعه‌ی وب‌سایت
۴۹,۰۰۰ توماننمونه فاکتور جهت پروژه‌های طراحی و ساخت وب‌سایت
پس از به اتمام رسیدن یک پروژه‌ی طراحی و ساخت وب‌سایت، شما نیاز به ارائه‌ی یک فاکتور دقیق دارید که شامل تمامی جزئیات مرتبط با پروژه بوده و هزینه‌های پیاده‌سازی هر بخش از وب‌سایت را به طور کامل شرح دهد تا مشتری متوجه شود که چه امکاناتی برای وب سایت او پیاده‌سازی شده‌اند و این امکانات چقدر هزینه در بر داشته‌اند.
با استفاده از این نمونه فاکتور، شما می‌توانید یک صورتحساب دقیق و جامع تهیه و ارائه نمایید تا اولاً به مشتری خود اطمینان دهید که هزینه‌ها به طور دقیق محاسبه شده‌اند و ضمناً تصویری حرفه‌ای از خود به مشتریان ارائه نمایید.
دوره‌ی آموزشی آنلاین وردپرس حرفه‌ای
۴۴۰,۰۰۰ توماننصب، راه‌اندازی و استفاده از وردپرس از صفر تا صد به صورت آنلاین و Local
این دوره‌ی آموزشی شامل کلیه‌ی نکات مربوط به نصب، راه‌اندازی و استفاه‌ی کاربردی از وردپرس به منظور طراحی و ساخت یک وب‌سایت می‌باشد که به شما کمک می‌کند تا این CMS Platform را به سادگی نصب و راه‌اندازی نموده و هر وب‌سایتی را به آسانی بر روی آن پیاده‌سازی نمایید. در این دوره‌ی آموزشی، نصب و راه‌اندازی وردپرس به صورت آنلاین و بر روی یک سرور واقعی و همچنین بر روی وب سرور Local با جزئیات کامل شرح داده شده است.
منتخب من
هر از گاهی یکی از نوشته‌ها رو که فکر میکنم مفیدتر هست اینجا می‌گذارم تا حتما خونده بشه
از من چرا رنجیده‌ای؟
ای یارِ ناسامانِ منْ از من چرا رنجیده‌ای؟
وی درد و ای درمانِ منْ از من چرا رنجیده‌ای؟
ای سروِ خوش بالای منْ ای دلبرِ رعنایِ من
لعلِ لَبَتْ حلوایِ منْ از من چرا رنجیده‌ای؟
به نظر من هیچ مردی در این جهان بهتر از سعدی عاشقی کردن رو بلد نیست. همه‌ی مردها باید برن در مکتب سعدی عاشقی کردن رو یاد بگیرن که بتونن انقدر شیرین دلجویی کنن از دلبری که او رو رنجیده خاطر کردن (این رو که شوخی میکنم؛ اینجا اصلا نَقلِ زن و مرد نیست. به طور کلی دارم میگم)
سعدی درحالیکه همیشه جایگاه خودش رو حفظ میکنه اما در عین حال خیلی ظریف و دلنشین عاشقی میکنه و به معشوق پر و بال میده. کم نمیذاره در حال خوب دادن به طرف مقابل، فکر نمی‌کنه که داره او رو پررو میکنه، چون خودش خودش رو میشناسه و ارزش‌های خودش رو می‌دونه و می‌دونه که معشوق هم تمام این‌ها رو می‌دونه.
اگر معشوق رو عزیز و بزرگ میکنه، طرف می‌فهمه که این از جایگاه بزرگ‌منشی و شیرین سخنیِ او هست نه از جایگاه ضعف و ناتوانی. انگار که سعدی بی قید و شرط عاشقی میکنه و طرف رو کاملا رها و آزاد میذاره. در عین حال که اصلا وابسته نیست به معشوق اما یه حال خوبی رو در طرف ایجاد میکنه که طرف دیگه خودش حاضر نباشه بره جای دیگه.
من همیشه فکر میکنم به اینکه ما باید در روابطمون بهترینِ خودمون رو بذاریم و به هیچ چیزی کمتر از بهترینِ خودمون رضایت ندیم. چون بهترینِ یک نفر رو داشتن (حالا اون آدم هر کسی و در هر سطحی که باشه) اصلا ساده نیست. بهترینِ هر آدمیْ یک چیز خیلی منحصر به فرد و بسیار کمیابه و این رو هر آدمی درک میکنه. یعنی کسی که طعمِ بهترینِ یک نفر رو چشیده باشه دیگه هرگز نمی‌تونه به چیزی غیر از اون رضایت بده و این باعث میشه که طرف خودش بخواهد که در اون رابطه بماند و در عین حال ما خودمونْ در پایانِ کار بسیار راضی و خشنود خواهیم بود چون بهترینِ خودمون رو زندگی کردیم.
پس به جای اینکه دائما تلاش کنیم و اضافه کاری کنیم باید تمرکزمون رو روی خودمون بذاریم. از هر نقطه‌ای که الان هستیم سعی کنیم که بهترینِ خودمون باشیم؛ چه در رابطه‌ی عاطفی، چه در مقابل خانواده و دوست، در مقابل کار یا حتی در مقابل بدن و سلامتیمون… در هر موقعیتی و در مقابل هر کس و هر چیزی سعی کنیم که بهترینِ خودمون باشیم. در اینصورت همه ارزش ما رو درک خواهند کرد و محبوب دل‌ها خواهیم شد.
این رو سعدی خیلی خوب درک کرده به نظر من. سعدی کسی بوده که باورهای قدرتمندی نسبت به خودش و توانمندیهاش و ارزش‌هاش داشته. من ندیدم کسی رو که مثل او خودش رو قبول داشته باشه و همین احساس ارزشمندیِ درونی باعث شده که سعدی بهترینِ خودش رو بذاره در عاشقی کردن و از هیچ چیزی نترسه؛ ترس از دست دادن نداشته باشه. چون می‌دونه که هیچ احمقی حاضر نیست او رو از دست بده. کجا پیدا کنه بهتر از او رو؟!
آخرین نوشته
۱۶
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱
سگِ مادر توله‌هایش را رها کرده است. گنجشک‌ها از سرما خودشان را پوش داده‌اند.
امروز صبح من و زری در دفتر نشسته بودیم و حرف می‌زدیم که یک صدایی از سمت دستگاه فیوزینگ شنیدیم. وقتی رفتیم دیدیم گوش یکی از پسرانمان آسیب دیده است. ظاهرا یک چیزی از دستش افتاده بوده و خواسته بوده آن را بردارد که گوشش به لبه‌ی تیز دستگاه گیر کرده بود. اولش فکر کردیم که چیز جدی‌ای نیست اما کمی که گذشت دیدیم خونریزی متوقف نمی‌شود. احسان و مهدی و علی هیچکدام نبودند.
علی برادر مهدی پرستار بخش مراقبت‌های ویژه است. عکسی از جراحت را برایش فرستادیم و او تایید کرد که نیاز به بخیه هست.
سریع راه افتادیم و اول به درمانگاه آن منطقه رفتیم که گفتند امکانات لازم را برای بخیه زدن ندارند چون در ناحیه‌ی لاله‌ی گوش نیاز به نخ نازکتری است. بنابراین به بیمارستان رفتیم و کارها را انجام دادیم. من با تمام توانم دست و پای بچه را گرفته بودم که تکان نخورد چون ناحیه‌ی گوش خیلی خوب بی‌حس نمی‌شود. جگرم برای بچه کباب شد. واقعا صبوری کرد. لگد می‌انداخت اما داد نمی‌زد. فقط ریز ریز گریه می‌کرد.
فهمیدم که زور بازویم خیلی زیاد است.
علی تماس گرفت و گفت که واکسن کزاز را فراموش...
آنچه در اندیشه‌هایم شروع و در قلبم پایان می‌یابد
۱۶
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱
سگِ مادر توله‌هایش را رها کرده است. گنجشک‌ها از سرما خودشان را پوش داده‌اند.
امروز صبح من و زری در دفتر نشسته بودیم و حرف می‌زدیم که یک صدایی از سمت دستگاه فیوزینگ شنیدیم. وقتی رفتیم دیدیم گوش یکی از پسرانمان آسیب دیده است. ظاهرا یک چیزی از دستش افتاده بوده و خواسته بوده آن را بردارد که گوشش به لبه‌ی تیز دستگاه گیر کرده بود. اولش فکر کردیم که چیز جدی‌ای نیست اما کمی که گذشت دیدیم خونریزی متوقف نمی‌شود. احسان و مهدی و علی هیچکدام نبودند.
علی برادر مهدی پرستار بخش مراقبت‌های ویژه است. عکسی از جراحت را برایش فرستادیم و او تایید کرد که نیاز به بخیه هست.
سریع راه افتادیم و اول به درمانگاه آن منطقه رفتیم که گفتند امکانات لازم را برای بخیه زدن ندارند چون در ناحیه‌ی لاله‌ی گوش نیاز به نخ نازکتری است. بنابراین به بیمارستان رفتیم و کارها را انجام دادیم. من با تمام توانم دست و پای بچه را گرفته بودم که تکان نخورد چون ناحیه‌ی گوش خیلی خوب بی‌حس نمی‌شود. جگرم برای بچه کباب شد. واقعا صبوری کرد. لگد می‌انداخت اما داد نمی‌زد. فقط ریز ریز گریه می‌کرد.
فهمیدم که زور بازویم خیلی زیاد است.
علی تماس گرفت و گفت که واکسن کزاز را فراموش...
۱۴
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – دوشنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۱
امروز صبح هم برف بی‌وقفه می‌بارید؛ لطیف و موزون و سرشار. برکت است که می‌بارد.
من در آن خانه چیزی در حدود دو وانت گلدان داشتم که به جز چند تا از آنها بقیه را نیاوردم. بعضی‌هایشان درختچه بودند. هر کدامشان زیبایی خودشان را داشتند و از آن مهم‌تر اینکه تک‌تک‌شان را از وقتی که جوانه‌ی کوچکی بودند با جان و دل نگهداری کرده بودم تا به ثمر برسند.
من دخترِ طبیعتم؛ در هر فضایی که باشم به این فکر میکنم که چطور می‌توانم تکه‌ای از طبیعت را به آن فضا اضافه کنم. اینجا هم به محض مستقر شدن و در اولین سفرم به قزوین بعضی از گلدانهایم را آوردم و هر کدام را جایی گذاشتم. یکی از آنها خانم «بنجامین آمستل» است که گیاه داخلِ خانه نیست و نیاز به فضای بیرون دارد (این را تجربه‌ام می‌گوید). من هم او را درست کنار در ورودی خانه گذاشتم. چند گلدان هم روی لبه‌ی پنجره‌ی راه پلهای که منتهی به خانه‌ی خودمان است قرار دادم.
بعد از چند روز همسایه‌ی طبقه‌ی اول هم یک گلدان روی لبه‌ی پنجره گذاشتند. این صحنه را که دیدم لبخند روی لبانم نشست.
امروز صبح دیدم همان همسایه یک گلدان دیگر هم بیرون گذاشته‌اند دقیقا در همان نقطه‌ای که من...
۱۳
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – یکشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۱
امروز چشممان به جمال اولین برف امسال روشن شد. برفْ متین‌ترین پدیده‌ی طبیعی است؛ یک جور وقار خاصی دارد که در حضورش هیچ هیاهویی باقی نمی‌ماند. همین که برف شروع به باریدن می‌کند سکوت حکمفرما می‌شود و آدم‌ها تنها به نظاره‌ی این تجلی لطیف و موزونِ برکت الهی می‌ایستند.
صدها بار باریدن برف را دیده‌ایم اما هر بار به اندازه‌ی روز اول شگفت‌زده می‌شویم از مشاهدهی این ماهیتی که نمی‌توانیم تعریف دقیقی از آن داشته باشیم؛ این چیزی که حجیم است اما در یک آن تبدیل می‌شود به هیچ، این چیزی که سنگین است اما ظریف، ظریف است اما مهیب، آرام است اما جسور، جسور است اما نجیب… برف مجموع اضداد است، نمی‌توان هیچ چیزی را با قطعیت در مورد این موجودیت گفت فقط می‌شود گفت که برف آدم را مسخ می‌کند.دیروز در کارگاه یکی از آن روزهایی بود که انگار کش می‌آیند و نمی‌خواهند تمام شوند؛ یک کارِ بی‌وقفه بود تا پاسی از شب. صبح که به کارگاه رفتم می‌دانستم که باید کار را جمع کنم. عزمم را جزم کرده بودم که جمع شود. هر یک عدد از کارها را از دهان شیر بیرون می‌کشیدم؛ یکی جیب نداشت، یکی یقه نداشت، یکی آستین نداشت، یکی مچ نداشت، یکی هم که...
۱۱
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – جمعه ۱۱ آذر ۱۴۰۱
با وانت رفتیم و با کپچر برگشتیم. یک مرتبه یک ارتقای چند صد پلهای داشتیم. از نشستن در یک وجبی شیشه با صد کیلو بار روی پاهایمان، بدون ضبط صوت و با تکان‌های شدید رسیدیم به گرمکن صندلی و سیستم صوتی عالی و حرکت نرم و روان.
موادی که در ساخت داخل کپچر استفاده شده است بوی خاصی دارد که حال من را بد می‌کند. اما سعی میکنم به آن توجه نکنم و به جایش خوبی‌هایش را ببینم.
بالاخره با تلاش و ممارست فراوان موفق شدم لپ‌تاپم را به آخرین نسخه‌ی سیستم عامل ارتقا دهم؛ نسخه‌ی ۱۳ (MacOS Ventura). می‌نویسم تا یک زمانی بخوانم و تعجب کنم از اینکه در زمانه‌ی نسخه‌ی ۱۳ می‌زیسته‌ام.
در حال حاضر من مجهز به جدیدترین نسخه‌ی سیستم عامل مک هستم. چیزی که جالب است این است که من در این گوشه‌ی دنیا با این اوضاع اینترنت کاملا در سطح کسی هستم که الان در آمریکا زندگی می‌کند و به اینترنت پرسرعت دسترسی دارد. فرقی نمی‌کند کجا زندگی می‌کنی؛ اگر خواسته‌ات به اندازه‌ی کافی بزرگ باشد قطعا شرایط طوری رقم می‌خورد که تو به خواسته‌ات برسی.
هوا ناگهان بسیار سرد شد؛ سرد و ابری. جاده‌ی قزوین را مه گرفته بود و من چقدر عاشق این مدل آب و هوا...
۰۹
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – چهارشنبه ۹ آذر ۱۴۰۱
صبح سری به خانه‌ی پدر زدیم و استخوان‌ها را برداشتیم. امروز با وانت به کارگاه رفتیم. در ماشین آینه را پایین داده بودم و داشتم رژ لب می‌زدم که از خودم خنده‌ام گرفت. گفتم هیچ چیزم به هیچ چیز نمی‌خورد. این مدل موها و این رژ لب زدن اصلا با این وانت جور درنمی‌آید.
در وانت که می‌نشینی انگار که شیشه در دهان تو است، یا تو در دهان شیشه‌ای. در این حالت من دو تا لپ‌تاپ و یک کیف دستی را هم روی پاهایم نگه داشته بودم.
امروز باید یک کاری را جمع و جور می‌کردم. از صبح بی‌وقفه سرپا بودم. در واقع بیشتر شبیه به یک «وسط کار» فقط مشغول مدیریت کردن گروه بودم تا کار به ثمر برسد. اجازه نمی‌دادم هیچ‌کس حتی برای لحظه‌ای بیکار بماند و به هر کس می‌گفتم که اول کدام کار را انجام دهد تا کارها به طور متوالی پیش بروند.
زمانی که برای شرکتی کار می‌کردم زیاد تجربه‌ی چنین هماهنگی‌هایی را داشتم. یکی از آنها را به خوبی به خاطر دارم. مدیر شرکت در آمریکا در یک گردهمایی شرکت کرده بود و قصد داشت که در آنجا مشتری بگیرد. گردهمایی سه روز ادامه داشت و قرار بود که گروه هر شب برای مشتری‌‌های بالقوه‌ی آن...
۰۸
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – سهشنبه ۸ آذر ۱۴۰۱
ساعت چهار و چهل هفت دقیقه‌ی صبح بود که بیدار شدم و کاملا سرحال بودم. بلند شدم و به کارهای صبحگاهی‌ام رسیدم.
امروز صبح سعدی جانم خیلی باحال شده بود. می‌گفت:
دوستان گویند سعدی خیمه بر گلزار زن
من گلی را دوست می‌دارم که در گلزار نیست
من هم به او گفتم که عاشق این روحیه‌ی خاص‌پسندت هستم و عاشق این رویکرد که هر کسی را در شأن خودت نمی‌بینی و البته اینکه «هَوَل بازی» درنمی‌آوری. (فقط امیدوارم این کلمه در لغت‌نامه‌اش موجود باشد و فکر نکند که دارم فحش می‌دهم)
من نمی‌دانم چرا خیلی‌‌ها تصور می‌کنند که سعدی خوش اشتها بوده و هر روز دل به کسی می‌باخته. برعکس به نظر من او خیلی هم سخت‌پسند بوده و تا پایان عمرش هم واقعا دلش را به کسی نباخته است.
یک جای دیگر هم به شیرینی گفت:
قادری بر هر چه می‌خواهی مگر آزار من
زان که گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست
امروز با دو ماشین به کارگاه رفتیم چون قرار بود من زودتر برگردم. قدردان روزهایی نبودم که با خیال راحت می‌نشستم و احسان رانندگی می‌کرد. امروز در جاده‌ای شلوغ رانندگی کردم. اوایل مسیر پشت احسان می‌رفتم تا اینکه دیدم نمی‌شود منتظر شد. واقعا در این جاده نمی‌توانی سرِ صبر رانندگی کنی وگرنه هم خودت کلافه...
۰۶
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – یکشنبه ۶ آذر ۱۴۰۱
به خاطر حضور مهمان‌ها و اضافه شدن یک ماشین به پارکینگ، ما هر روز با دو ماشین از خانه بیرون می‌رویم و یکی را روبروی خانه‌ی پدر می‌گذاریم و شب آن را برمی‌داریم تا آنها مجبور به جابه‌جا کردن ماشین‌ها نشوند.
روبروی کارگاه یک سگ مادر زندگی می‌کند که چندین توله دارد. در داخل زمین حفره‌ای کنده است و همه‌ی بچه‌ها را در آن جا داده است. خودش و یک سگ نر هم که شاید پدر بچه‌ها باشد چهارچشمی مراقب آنها هستند. سعی می‌کنیم غذایی به آنها برسانیم که زودتر جان بگیرند.امروز به دوستم گفتم از نظر من آدم سالم و بالغ کسی است که حرفش با عملکردش یکی باشد. خیلی از ما آدم‌ها (از جمله خود من) ادعاهای زیادی داریم که در عمل نمی‌توانیم به یک صدم آنها هم عمل کنیم. در واقع آنچه به زبان می‌آوریم با رفتار و عملکردمان کیلومترها فاصله دارد و این را می‌توان از نتایجمان به طور کامل متوجه شد.
از وقتی به این حقیقت پی برده‌ام، تلاش میکنم که تا حد ممکن در هیچ موردی ادعایی نداشته باشم که شاید نتوانم به آن عمل کنم.
البته که این موضوع دو جنبه دارد؛ یک جنبه‌ی دیگرش برمی‌گردد به برداشت دیگران از آدم‌ها.
در واقع خیلی وقت‌ها ما در...
۰۵
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – شنبه ۵ آذر ۱۴۰۱
امروز قرار بود با پدر چند جا برویم و به چند کار رسیدگی کنیم. اول به بانک ملی رفتیم تا کارت بانکی پدر را که منقضی شده بود بگیریم که بالاخره انجام شد. بعد هم من رمز دوم پدر را از دستگاه فعال کردم. هرچند که چشمم آب نمی‌خورد که این کار به درستی انجام شده باشد. باید امتحان کنم تا بفهمم.
برنامه‌ی امروزمان «پروژه‌ی مرغ» بود. باید تعداد زیادی مرغ می‌گرفتیم و پاک کرده و جابه‌جا می‌کردیم. یک بار به مرغ فروشی سر زدیم اما هنوز مرغ نیامده بود. به پدر گفتم بیا با هم یک جایی برویم، چون لازم است یک نفر در ماشین بنشیند. پدر هم قبول کرد و رفتیم. از آنجاییکه خدا همیشه با من است حتی در آن منطقه‌ی شلوغ یک جای پارک مناسب پیدا کردم. قرار شد پدر چند دقیقه بنشیند تا من برگردم. کوله پشتی احسان را برای تعمیر به آنجا برده بودم.
مغازه‌ی بسیار کوچک و باریکی در انتهای طبقه‌ی زیرین یک پاساژ بسیار قدیمی بود. این اولین باری که می‌دیدمش چون همیشه ساناز پیاده می‌شد و می‌رفت. وقتی قبض رسید را به صاحب مغازه تحویل دادم گفت «خانم بیرون کیف‌ها رو نگاه کن ببین کدوم مال شماست». همه‌ی کیف ها روی هم انباشته...
۰۴
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱
رخشا تصمیم داشت بعد از صبحانه برود. موقع رفتن یکی دو تا از وسایلش را برداشتم که با هم پایین برویم. رخشا اصرار می‌کرد که وسیله‌هایش سنگین هستند و من آنها را برندارم. گفتم وقتی کسی در مورد سنگینی وسیله‌ها صحبت می‌کند خنده‌ام می‌گیرد. فقط خدا می‌داند که در طول اسباب‌کشی چه وسایل سنگینی را جابه‌جا کردیم که حتی دو نفری هم به سختی می‌شد تکانشان داد اما ما آنها را از سه طبقه پایین بردیم و بعد هم از سه طبقه‌ی دیگر بالا.
بعضی چیزها برای من «فوق سنگین» بودند اما باز هم انجامش دادم. انگار که نیروی بدنی‌ام چندین برابر شده بود از بس که انگیزه داشتم.
اما وقتی که کار تمام شد به همه گفتم من یا بعد از اینجا به خانه‌ی خودم می‌روم و یا همه‌ی وسایلم را آتش می‌زنم.
تنها خوبی این ماجرا قوی شدن بازوها و چهارسرهایم بود. انگار که چندین ماه در باشگاه ورزش سنگین کرده باشم.
رخشا که رفت احسان دوش گرفت و به خانه‌ی پدرم رفتیم تا فوتبال ایران و ولز را با هم ببینیم. مادر نبود، ساناز و حمید هم نبودند. قرار شد برنج بگذاریم و از بیرون کباب بگیریم اما چون همه سیر بودند خیلی دیرتر برای نهار اقدام کردیم.
فکر میکنم اواخر نیمه‌ی...
۰۳
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – پنجشنبه ۳ آذر ۱۴۰۱
بالاخره دیروز من و رخشا موفق شدیم قرارمان را برای امروز نهایی کنیم. این هفته احسان به تنهایی قزوین رفت چون خانواده رفته بودند شمال. من هم از این فرصت استفاده کردم و با رخشا قرار گذاشتم.
احسان صبح خیلی زود خانه را ترک کرد. من هم مهیای آمدن رخشا شدم. از آخرین باری که همدیگر را دیده بودیم مدت زیادی می‌گذشت.
برایم دو جفت گوشواره‌ی واقعا دلبر آورده بود. گفتم: «از کجا می‌دونستی که من عاشق گوشواره‌ام؟» گفت: «از اونجاییکه صد ساله دوستت‌ام» گفتم: «آخه من از بین اکسسوری‌ها گوشواره رو از همه بیشتر دوست دارم» و بعد کلکسیون گوشواره‌هایم را نشانش دادم.
اما بعدا فهمیدم که برای المیرا جانش هم گوشواره گرفته بوده. تازه ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. حتی حاتم بخشی از کیسه‌ی خلیفه هم کرده و یکی از گوشواره‌های من را به او بخشیده است.
اینجا می‌نویسم که بخواند و بداند که اولا من ساده نیستم؛ می‌دانم که دلیل گوشواره خریدنش برای من شناختش از من نبوده، بلکه احتمالا گوشواره‌های خوشگل در مسیرش بوده‌اند، دوما برود و گوشواره‌های نازنینم را از آن دختره‌ی چشم سفید پس بگیرد 😐
با هم چای خوردیم و کلی حرف زدیم و بعد راهی بیرون شدیم. در مسیر از پدرم قیچی گرفتیم که شب موهایم را...
۰۱
آذر
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – سهشنبه ۱ آذر ۱۴۰۱
آخرین ماه پاییز هم نرم و بی‌صدا از راه رسید. حالا که پاییز آماده‌ی رفتن می‌شود تازه شهر رنگ و بوی پاییزی به خود گرفته است؛ زرد و نارنجی‌ها تازه دارند دلبری می‌کنند. باغ‌های شهریار یک دست زرد و نارنجی شده‌اند.
احساس میکنم خیلی چیزها ناگهان اتفاق می‌افتند؛ مثلا ناگهان پاییز می‌شود، یک شب می‌خوابی و صبح که بیدار می‌شوی می‌بینی پاییز شده است درحالیکه تا دیروز انگار هیچ خبری از آمدنش نبوده. یا اینکه ناگهان به خودت می‌آیی و می‌بینی موهایت خیلی بلند شده‌اند یا چاق شده‌ای…
در واقع نشانه‌های آمدن این به زعم ما «ناگهانی‌ها» از مدت‌ها قبل نمایان می‌شوند اما به چشم ما می‌آیند. زمانی به خودمان می‌آییم که تصاویر واضحی را در جهان بیرون می‌بینیم. حالا به همین شکل اگر هر روز یک قدم کوچک در جهت آنچه که می‌خواهیم برداریم یک روزی می‌رسد که ناگهان می‌بینیم تغییر بزرگ حاصل شده است و تصویر واضحی از خودش را به نمایش می‌گذارد.
Think Big, Act Small
این جمله را از ساناز شنیدم و خیلی خوشم آمد. همیشه به آن فکر میکنم؛ بزرگ فکر کن اما قدم‌های کوچک بردار. ناگهان یک اتفاقاتی می‌افتد که بسیار بهتر از تصوراتت خواهد بود.
تازگی‌ها لباس‌ها را صبح اول وقت در ماشین می‌ریزم که تا قبل از...
۳۰
آبان
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – دوشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۱
شنبه صبح اول وقت آقای وکیل تماس گرفت و خواست که مدرکی را برایش ببرم. شنبه روز بسیار شلوغ و پرکاری بود. طبق عادت، لیست کارها را روی تخته نوشته بودم. لذت می‌برم وقتی که به خانه برمی‌گردم و کارهای انجام شده را از روی تخته پاک میکنم.
از همان صبح برای یک روز طولانی آماده شدم. سری به یک فروشگاه نزدیک خانه زدم تا اولا محل آن را پیدا کنم و بعد هم چند خرید واجب را انجام دهم. بعد از آنجا برای خریدن خرما به مغازه‌ای که تازه پیدایش کرده‌ام در جای شلوغ شهر رفتم و مثل همیشه لطف خداوند شامل حالم بود و جای پارک بسیار مناسبی پیدا کردم. برای مادر هم خرما خریدم و در مسیر برگشت به دستش رساندم. مادر کارت‌های بانکی خودش و خاله را به من داد تا چند نقل و انتقال را برایشان انجام دهم که انجام دادم و در مسیر برگشت به خانه باز هم به فروشگاه و همینط‌ور لبنیاتی سر زدم و یک چیزهایی خریدم.
وقتی به خانه رسیدم خانم همسایه هم همان موقع رسید در حالیکه خرید بسیار مفصلی کرده بود. کمکش کردم و کیسه‌هایش را تا طبقه‌ی چهارم برایش بردم. بنده‌ی خدا حسابی شرمنده شده بود و من را قسم...
۲۷
آبان
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – جمعه ۲۷ آبان ۱۴۰۱
دوشنبه و سهشنبه و چهارشنبه را از صبح تا دیروقت کارگاه بودیم و من مثل همیشه سرنخ‌زن در دست و هدفون در گوش به سراغ لباس‌ها می‌رفتم. هر لباسی که دوخته می‌شود (فارغ از مدل و پارچه و فاکتورهای دیگر) دست کم یک نقطهی گلوگاه دارد؛ نقطهی حساسی که دوختن و چک کردن آن را تبدیل به یک چالش می‌کند. من قبلا فکر می‌کردم که ما کارمان را خوب بلد نیستیم که گرفتار چنین گلوگاه‌هایی می‌شویم. اما حالا می‌فهمم که نه، این نفس لباس بودن یک لباس است. نقطه ضعف، چالش و گلوگاه بخشی از روند آماده شدن یک لباس برای پوشیدن است. صد البته که هر چه تبحرِ ما در کارمان بیشتر شود این نقاط کمتر و کم‌رنگ‌تر می‌شوند.
لباس‌ها خیلی شبیه آدم‌ها هستند؛ هر آدمی قطعا چندین نقطه ضعف دارد، نقاطی که او را به چالش می‌کشند. نمی‌شود انتظار داشت که یک آدم هیچ نقطهی گلوگاهی نداشته باشد، این نفس انسان بودنِ یک انسان است. اما همانطور که انتظار داریم با ارتقاء مهارت‌هایمان چالش‌های دوخت را کمتر کنیم باید این توقع را از خودمان داشته باشیم که نقاط ضعفمان را بهبود دهیم. اگر نخواهیم از خودِ دیروزمان بهتر شویم محکوم به حذف شدن از این جهانیم.
چهارشنبه بعد از یک...
۲۲
آبان
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – یکشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۱
امروز یک کوه لباس شسته شده را تا زدم و سر جاهایشان گذاشتم. این کار از نظر من واقعا کار سختی است؛ جمع کردن لباس‌های شسته شده و گذاشتن هر کدام سر جایشان.
از آنجاییکه مرتب بودن داخل کشوها و کمدها برای من اهمیت زیادی دارد به همین دلیل از سالها قبل برای تا زدن لباس‌های مختلف ده‌ها ویدئو در یوتیوب دیده‌ام و یاد گرفته‌ام که هر لباسی را چطور باید تا زد که اولا کاملا مرتب باشد و دوما مرتب باقی بماند. یعنی برداشتن یک لباس باعث نشود که تای لباس دیگری باز شود و دوباره به هم ریختگی ایجاد شود. حالا طوری لباس‌ها را تا می‌زنم که آنها را از شهری به شهر دیگر منتقل میکنم بدون اینکه تای هیچ کدام به هم بخورد (همچین آدمی هستم من 🤪)
تا زدن شلواها، لباس‌های آستین بلند، تی‌شرت‌ها و لباس‌های زیر هر کدام داستانی دارد. من همه‌ی این کارها را به عشق دیدن نتیجه‌ی نهایی که یک کمد یا کشوی مرتب است انجام می‌دهم. امکان ندارد که چیزی را تا نشده و نامرتب داخل کمد بگذارم. این امکان وجود دارد که لباس‌های شسته شده دو سه روز داخل سبد باقی بمانند تا من فرصت کنم و آنها را جمع کنم اما به...
۲۰
آبان
۱۴۰۱
روزانه‌نگاری – جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱
(امروز را می‌نویسم که یادم بماند. روزانه‌نگاری حکم حافظه‌ام را پیدا کرده و خیلی وقت‌ها به دادم رسیده است؛ تاریخ ابلاغ فلان حکم کی بود، چه روزی بود که فلان جا رفتیم یا فلان کار را انجام دادیم... خلاصه این هم یکی از مزایای نوشتن به صورت روزانه است)
یکی از مسائل اخیرمان این بود که نمی‌دانستیم چه روزی در هفته را باید برای جمع شدن دور هم در خانه‌ی پدر و مادر من انتخاب کنیم. تا قبل از هجرت کردن ما، پنجشنبه شب‌ها زمانی بود که دور هم جمع می‌شدیم. حالا پنجشنبه‌ها ما قزوین هستیم. بعد از کلی فکر کردن و بالا و پایین کردن روزهای هفته احسان پیشنهاد داد که برای جمعه نهار جمع بشویم. من هم استقبال کردم و برنامه را به خواهرهایم اطلاع دادم. با مادر هم هماهنگ کردیم و قرارمان نهایی شد.
قرار شد بعد از صبحانه حرکت کنیم. آقا احسان تازه ساعت ۱۰ صبح تصمیم گرفت حمام برود. یکی از مشکلات همیشگی ما در زندگی مشترکمان همین عدم هماهنگی ما در مورد برنامه‌ریزی‌های روزانه است. من اگر قرار باشد برای نهار جایی بروم و بدانم که نیاز به حمام رفتن دارم حتما زودتر بیدار می‌شوم و طوری برنامه‌ریزی میکنم که به موقع حرکت کنم. احسان اما...
مریم کاشانکی
آنچه می‌بینم و آنگونه که می‌اندیشم
زندگی شگفت‌انگیزترین اتفاقی‌ست که می‌توانی تجربه کنی؛
همین زندگی که گاهی آنقدر سخت می‌شود که استخوان‌هایت از درد تیر می‌کشند و گاهی آنقدر شیرین که صدای خنده‌ات به آسمان هفتم می‌رسد.
همین زندگی که در آن گاهی دردِ تنهایی امانت را می‌بُرد و گاهی لذتِ همراهی دلت را به شوق می‌آورد.
همین زندگی که گاهی به غایت لذتبخش است و گاهی تا نهایت دردناک.
اصلا شگفت‌انگیزی ِ زندگی به همین گاهی اینطور و گاهی آنطور بودن است.
این معجونِ شگفت‌انگیز را یکجا سر بکش و نخواه که همه‌اش شیرین باشد که شیرینی زیاد دل آدم را می‌زند.
من، مریم کاشانکی، به عنوان کسی که به این هنر عشق می‌ورزد، تلاش میکنم تا اثری از این عشق را در هر عکس به جا بگذارم تا بهترین تاثیری که در توان دارم را بر بیننده داشته باشم. در ضمن از صمیم قلب دوست دارم چیزی را که می‌دانم در اختیار علاقمندان به این هنر قرار دهم، شاید که باعث شود مسیر برای کسی کوتاه‌تر و ساده‌تر شود. به همین منظور، سعی میکنم در قالب
ویدئوهای آموزشی و یا به گونه‌هایی دیگر این امر را به انجام برسانم.
من و عکاسی
فتوگرافی به معنای «نقش کردن با نور» است. ثبت کردن یک لحظه از هر چیزی و هر اتفاقی در قابی از نور و رنگ، ثبت کردن معجزه‌ی نور. در طول سالها و با تلاش هزاران نفر برای به تصویر کشیدن این اعجاز، عکاسی از یک علم تبدیل به یک هنر شده است. امروزه عکاسی فقط ثبت کردن وقایع نیست بلکه عکاسان خلاقیت را چاشنی کار خود کرده‌اند تا تصاویری چشم نواز خلق نمایند.
به خدمت گرفتن نور، این پدیده‌ی حیرت‌انگیز، هنری را ایجاد کرده است که انسان را از به کار بردن هر کلامی بی نیاز می‌کند، چرا که هر تصویری راوی داستان خود است. هر عکس از نگاه و ذهن عکاس خبر می‌دهد و پیام او را منتقل می‌کند.
جهت اطلاع
از جدیدترین ویدئو های آموزشی و مقالات
عضو خبرنامه شوید