هيچ عشقي هرگز و هرگز پايدار نخواهد ماند مگر و فقط مگر زمانی كه هر يك از طرفين زندگيِ شخصيِ خودشان را به عنوانِ يك فرد داشته باشند. اگر دو طرف براي بهبودِ شخصيِ خودشان برنامه اي نداشته باشند و علائقشان را به هر دليلي دنبال نكنند و اوقاتي را به تنهايي و با خودشان سپري نكنند دقيقا از همان نقاط عقده ها و بغض ها و تلخي ها شروع به شكل گرفتن مي كنند و روزي ميرسد كه كاسه و كوزه ي تمامِ نرسيدن ها و نداشتن ها و نشدن ها بر سرِ عشق شكسته ميشود و به سادگي عشق ها تبديل به نفرت ها ميشوند. پس اينكه هميشه و همه جا و همه وقت فقط با هم بودن و تمامِ مسيرها را با هم رفتن، قطعا نسخه ي سريال هاي آبكي ست و نه زندگيِ واقعي.