دخترانمان را زره پوشيده و كلاهخود بر سر به ميدانهاي جنگ عليه مردان نفرستيم؛ به آنها نگوييم كه گربه را بايد دم حجله بكشي وگرنه چنين و چنان مي شود، نگوييم كه مهريه ات بايد فلان قدر باشد تا زبانت پيش مرد دراز باشد، نگوييم مرد را بايد ادب كني تا حساب كار دستش بيايد…

اينها اراجيفِ مغزهايي ست كه از فرطِ فكر نكردن گنديده اند.

مردهايي كه دشمن مي پنداريمشان همان پسراني هستند كه خودمان تربيت كرده ايم. همان پدران و همسرانمان كه زماني مردي غريبه بوده اند.

به دخترانمان بگوييم كه مردْ همراه توست نه در مقابل تو، بگوييم كه مردها در جبهه ي شما مي جنگند نه در جبهه ي دشمن. بگوييم تو يك زنِ ارزشمند هستي و نصيبِ يك زنِ ارزشمند چيزي جز يك مردِ ارزشمند نخواهد بود پس لازم نيست نگران چيزي باشي.

دخترانمان را همراه و همدل بار بياوريم تا نبضِ  زندگي ها قويتر بزند و عشق در رگ هاي زندگي جريان يابد.