[vc_row][vc_column][vc_column_text text_larger=”no”]

در این  هیاهوی ِ نابرابر، تنها چیزی که کاملا برابر است، حجم ِ نبودن ِ تو با بودن ِ درد است.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

سنگینی بار ِ نگاه ِ توأمان ِ با سکوتت سنگین تر بود از سنگینی ِ بار ِ این همه بغض که در نبودت به گلو فشردم.

اگر بگویم دوستت ندارم دورغ گفته ام، حتی اگر بگویم کمتر از قبل دوستت دارم باز هم دروغ گفته ام. فقط دیگر یاد گرفته ام بی تو بودن را.

[vc_row][vc_column][vc_column_text text_larger=”no”]کم کم داشت باورم می شد که حتی مرگ هم نمی تواند به ماجرای زندگی پایان دهد، تا اینکه تو مردی.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

بعضی آدم ها هم هستند که بی وقفه تلاش می کنند خودشان را از تو و هر آدم دیگری که می شناسند، در هر زمینه ای که ممکن باشد، تیره بخت تر نشان دهند و آنقدر این کار را کرده اند که باورشان شده حداقل تا شعاع چند کیلومتری اطراف آنها و حداقل میان تمام ِ آدم هایی که می شناسند کسی بدبخت تر از آنها نیست. طوری که آدم فکر می کند نکند به بدبخت ها جایزه ای چیزی می دهند.

ردپای ِ انرژی منفی شان تا ماه ها و گاهاً تا سالها در زندگی آدم باقی می ماند. از این قبیل آدم ها باید دوری کرد که بسیار خطرناکند.