هیچ عشقی هرگز و هرگز پایدار نخواهد ماند مگر و فقط مگر زمانی که هر یک از طرفین زندگیِ شخصیِ خودشان را به عنوانِ یک فرد داشته باشند. اگر دو طرف برای بهبودِ شخصیِ خودشان برنامه ای نداشته باشند و علائقشان را به هر دلیلی دنبال نکنند و اوقاتی را به تنهایی و با خودشان سپری نکنند دقیقا از همان نقاط عقده ها و بغض ها و تلخی ها شروع به شکل گرفتن می کنند و روزی میرسد که کاسه و کوزه ی تمامِ نرسیدن ها و نداشتن ها و نشدن ها بر سرِ عشق شکسته میشود و به سادگی عشق ها تبدیل به نفرت ها میشوند. پس اینکه همیشه و همه جا و همه وقت فقط با هم بودن و تمامِ مسیرها را با هم رفتن، قطعا نسخه ی سریال های آبکی ست و نه زندگیِ واقعی.
بسیار مفید بود.
متشکرم 🙂