به نظر من یکی از بی‌مایه‌ترین مفاهیم در زندگی مفهوم پشیمانیه؛ اینکه کسی بابت انتخاب‌ها و تصمیمات گذشته‌اش احساس پشیمانی داشته باشه. هر تصمیم یه مسیره و اصلا مهم نیست که این مسیر ما رو به چه نقطه‌ای می‌رسونه، چیزی که مهمه طی کردن مسیره و هدف از طی کردن هر مسیری هم در زندگی لذت بردنه.
اگه فکر می‌کنی توی یه مسیر دیگه می‌تونستی لذت بیشتری ببری، تو اصلا لذت بردن رو بلد نیستی. توی هر مسیر دیگه‌ای هم بودی لذت نمی‌بردی.
به فرض که رشته‌ی تحصیلیت رو اشتباه انتخاب کردی، به فرض که شغلت عشقت نیست، به فرض که شریک زندگیت اونی که انتظار داشتی نبود و ازش جدا شدی.
اگر به هر کدوم از اینها واقعا با دقت نگاه کنی می‌بینی که اگه این مسیرها رو نمی‌رفتی با فلانی آشنا نمیشدی، فلان موقعیت رو به دست نمی‌آوردی، بر فلان ترس غلبه نمی‌کردی، فلان مهارت رو کسب نمی‌کردی….
پشیمون بودن یعنی بلد نیستی این موهبت‌ها رو ببینی و اگه نتونی ببینی، وسط بهشت هم که باشی لذت نمی‌بری.
