تو را عجیب به خاطر می‌آورم؛ تو را در روزهایی که نبودی، تو را در چیزهایی که ندیدی، تو را در حرف‌هایی که نزدی، تو را در مهربانی‌هایی که نکردی به خاطر می‌آورم. تو را آنجا که نمی‌خواهم، تو را آنطور که نمی‌خواهم به خاطر می‌آورم. من تو را عمیق و دردناک به خاطر می‌آورم.
بایگانی برچسب برای: نبودن
در این هیاهوی ِ نابرابر، تنها چیزی که کاملن برابر است، حجم ِ نبودن ِ تو با بودن ِ درد است.
الهی شکرت…
الهی، بدون تو نمی‌شود.
بدون تو هرگز نشده است و هرگز نخواهد شد.
بدون تو تاریک است، بدون تو دلگیر است، بدون تو ترسناک است.
بدون تو من نیستم که بخواهم ببینم می‌شود یا نه.
الهی، تو باش.
همانقدر نزدیک که گفته‌ای باش.
از آن فاصله‌ای که گفته‌ای حتی ذره‌ای دورتر نشو.
اگر می‌شود از آن هم نزدیک‌تر شو؛ نزدیک‌تر از «نزدیک‌تر از رگ گردن».
تازه‌ترین نوشته‌ها
- دلت را سم‌پاشی نکن، بنویس19 مهر 1404 - 11:35 ب.ظ
- نوری که نوشتن به ادراکم می‌تاباند18 مهر 1404 - 1:30 ب.ظ
- این نفس که خالی شود بادکنک خواهد افتاد17 مهر 1404 - 10:11 ب.ظ
- کاش می‌شد چراغ اتاق را خاموش کرد15 مهر 1404 - 12:00 ق.ظ
- بدا به احوال قلب هزار‌پاره‌ی ما14 مهر 1404 - 10:15 ب.ظ
آموزش گامبهگام نورپردازی و عکاسی از محصولات با جنسهای مختلف و با استفاده از سوژههای نمونه
