مشام ِ دلم ردّ ِ عطر ِ تو را جستجو میکند.
من تمام ِ زندگیام را با خود آوردم، او فقط خندهاش را آورد. اما فکر میکنم من هنوز بدهکارم.
تو را عجیب به خاطر میآورم؛ تو را در روزهایی که نبودی، تو را در چیزهایی که ندیدی، تو را در حرفهایی که نزدی، تو را در مهربانیهایی که نکردی به خاطر میآورم. تو را آنجا که نمیخواهم، تو را آنطور که نمیخواهم به خاطر میآورم. من تو را عمیق و دردناک به خاطر میآورم.
الهی شکرت…
الهی، بدون تو نمیشود.
بدون تو هرگز نشده است و هرگز نخواهد شد.
بدون تو تاریک است، بدون تو دلگیر است، بدون تو ترسناک است.
بدون تو من نیستم که بخواهم ببینم میشود یا نه.
الهی، تو باش.
همانقدر نزدیک که گفتهای باش.
از آن فاصلهای که گفتهای حتی ذرهای دورتر نشو.
اگر میشود از آن هم نزدیکتر شو؛ نزدیکتر از «نزدیکتر از رگ گردن».
تازهترین نوشتهها
- با چه کسی در حال رقابتیم؟24 شهریور 1404 - 12:11 ق.ظ
- چشمهایش پهنهی اقیانوس شعر است23 شهریور 1404 - 11:19 ب.ظ
- داستان عاشقانه؛ پیچیده یا ساده؟22 شهریور 1404 - 11:35 ب.ظ
- وقتی گذر زمان را حس نمیکنم21 شهریور 1404 - 10:20 ب.ظ
- خوشبختیهای ساده اما عمیق19 شهریور 1404 - 11:50 ق.ظ